احساس گناه و رنجش حالت
هایی روانی هستند که عشق و محبت را تخریب کرده و درد و رنج به بار می آورند. در
ظاهر امر آنها توسط رخدادها ایجاد می شوند ولی در واقع اینطور نیست. رنجش و گناه
حاصل شیوه ارتباط شما با رخدادهاست (یعنی چگونگی ارتباط دادن حوادث با خود).

خوشبختانه چون خودتان آنها
را ایجاد کرده اید، خودتان نیز قادر به ترک آنهاهستید. این نوشته به شما یاد می
دهد که چگونه خود را از دست‌ آنها خلاص کنید.

احساس گناه:

وقتی احساس گناه می کنید،
در واقع تائید نکردن خود را تقویت می کنید. شما اعتماد به نفس و احترام به خود را
از دست می دهید. احساس ناشایستگی کرده و خود را گیرمی اندازید.

نکته کلیدی برای رهایی از
احساس گناه، بازشناسی این واقعیت است که ما همه در زندگی می کوشیم تا کارها را با
بهترین وجه انجام دهیم، اما ممکن است در هر زمان آگاهی ها ی محدودی داشته باشیم.

متاسفانه، آگاهی های ما
بندرت کافی است. در نتیجه ما اشتباه می کنیم. بعضی مواقع ممکن است اشتباهات بزرگی
داشته باشیم.

اشتباه کردن بخشی از ماهیت
انسان است. اشتباه به ما می آموزد که چگونه (شیوه درست را) یاد بگیریم. هرگاه که
اشتباه می کنید، چیزی در مورد زندگی یاد می گیرید. بنابراین با هر اشتباه عاقل تر
و آگاه تر می گردید. پنج سال بعد نسبت به امروز داناتر خواهید بود اما دانایی پنج
سال بعد شما به درد امروزتان نمی خورد. زیرا همین الان شما آن را ندارید.

همین طور دانایی که امروز
از آن برخوردارید را نمی توانید به گذشته، یعنی زمانی که اشتباهی را انجام داده
اید ببرید. زیرا شما آنچه را که امروز می دانید در آن زمان نمی دانستید. شما در آن
زمان فقط آنچه را که می دانستید، از آن آگاه بودید.

برای لمس این واقعیت در
زندگی خودتان، به زمانی برگردید که در آن اشتباهی را مرتکب شده اید. توجه کنید که
در آن دوران شما حالت روانی خاصی داشته و به شیوه ای خاص به زندگی نگاه می کردید.
توجه کنید که شما در آن لحظه متناسب با آنچه که در آن قرار داشتید عمل کرده اید.

اگر شما از آنچه که امروز
می دانید با خبر بودید، احتمالا به شیوه ای دیگرعمل می کردید، اما با خبر نبودید.
حتی اگر فکر می کنید که بهتر می دانستید، باز هم قادر نبودید به مانند امروز نتایج
را پیش بینی کنید.

بنابراین، در اینجا سؤالی
بزرگ مطرح می شود: آیا حاضرید خود را به خاطر آنچه که نمی دانستید، ببخشید؟

آیا حاضرید خود را به خاطر
اینکه داناتر و آگاه تر نبودید ببخشید؟ شما قادر به انجام این کارهستید. اگر دقت
کنید، ‌می بینید که در هر لحظه از زمان و در هر جایی از مکان می توانید بهترین کار
را انجام دهید.

به خود اجازه انسان بودن
بدهید!

رنجش:

وقتی از کسی می رنجید، خود
را در بن بست قرار می دهید. زبانتان تند و طعنه آمیز شده و قادر به ابرازعشق و
علاقه نمی گردید. سرزنده بودن و لذت را از دست می دهید. مثل اینکه در اطراف خود
دیوارکشیده و زندگی را برای خود مشکل ترمی سازید.

ترک و رها کردن رنجش برای
دیگران سودی ندارد. سود رها کردن رنجش ما ل خود شماست.

زمانی که از کسی می رنجید
با قدرت می گوئید که اشکال از فلان کس است نه از شما و شما با قدرت دیگران را
سرزنش کرده و فرصت پرداختن به خود را از دست می دهید.

اگربه خودتان نگاه کنید،
تمام آسیب ناشی از اتفاق رخ داده را تجربه خواهید کرد. شما در این صورت تمامی آسیب
و ناراحتی ناشی از به اندازه کافی خوب نبودن، ارزش محبت نداشتن یا سایر اشکال
تائید نکردن خود را، ‌احساس خواهید کرد. برای اجتناب از این آسیب و ناراحتی، شما
می رنجید.

اولین قدم در کاهش رنجش
این است که حاضر به احساس این آسیب و ناراحتی باشید. احساس رنجش را بررسی کرده و
آسیب و ناراحتی را پیدا کنید. احساس خوب نبودن یا ارزش محبت نداشتن را که تا به
حال از آن اجتناب می کردید، پیدا نمائید. سپس به ابراز آن بپردازید. اگر می توانید
گریه کنید. اگر قادر به احساس این ناراحتی باشید، نیازی به رنجش نخواهید داشت.

با شناسایی و التیام مسائل
درونی که زندگی شما را در برگرفته، دلتان را شفا دهید.

گام بعدی توجه به این نکته
است که کسی که شما از او رنجیده اید، حالت روان شناختی خاص خود را داشته و دنیا و
زندگی را به شیوه ای خاص می بیند. توجه کنید که آن شخص آگاهی های محدودی داشته و
متناسب با توانایی ها و مهارتهای محدود خود عمل می کند.

اکنون به این موضوع دقت
کنید که اگر این شخص عاقل تر و آگاه تر بود، شاید طور دیگری عمل می کرد.  اما
او دانا تر و آگاه تر نیست. این شخص فقط آگاهی های محدودی از آنچه که هست، دارد.

توجه کنید که او براساس
توانایی محدودش به بهترین وجه (از دیدگاه خودش) رفتار می کند. به این نکته توجه
کنید که چقدر او به دلیل محدودیت در توانایی هایش رنج می کشد.

اکنون از خود بپرسید، آیا
حاضرید او را به خاطر آن که داناتر و آگاه تر نیست ببخشید؟ آیا حاضرید او را به
خاطر این که متناسب با توانایی های محدودش رفتار کرده، ببخشید؟ آیا حاضرید او را
به خاطر آسیبی که باعث شده است، ببخشید؟

فراموش نکنید که (سود)
بخشیدن برای شماست نه برای دیگران. بخشش یک انتخاب است. رنجش را به کنار گذاشته و
به زندگی بپردازید.